روان پریشی
روان‌پريشي يا سايكوز به معناي وضعيت رواني غيرطبيعي است و اصطلاحي است كه در روانپزشكي براي حالتي رواني به كار مي‌رود كه اغلب به صورت «از دست‌دادن تماس با واقعيت» توصيف مي‌شود. سايكوز به انواع جدي اختلالات رواني گفته مي‌شود كه در طول آنها بيمار ممكن است دچار توهم و هذيان شود. گاه افراد سايكوتيك اختلال شخصيت نيز دارند. جنون يا سايكوز نوعي قطع ارتباط با واقعيت است كه به‌طور مشخص شامل هذيان (عقايد نادرست درباره وقايع يا اشخاص) و توهم (ديدن يا شنيدن چيزهايي كه وجود خارجي ندارند) مي‌شود. واژه سايكوز به معني وضعيت رواني غيرطبيعي است كه حالت‌هاي مختلفي را دربرمي‌گيرد ولي اصلي‌ترين ويژگي آنها نوعي قطع ارتباط با واقعيت است.
كلمه روان‌پريشي يا سايكوز براي توصيف شرايط غيرطبيعي ذهن و وضعيت رواني به كار مي‌رود كه طي آن ارتباط فرد با واقعيات قطع مي‌شود. در اين حالات، علاوه بر قطع ارتباط با واقعيات، اختلال در تفكر، درك و قضاوت نيز بروز مي‌كند. زماني كه كسي دچار حالت روان‌پريشي شود، روان‌پريش يا سايكوتيك ناميده مي‌شود. روان‌پريشي يا سايكوز يا اختلالات شديد رواني، نوع شديد بيماري رواني است كه ويژگي عمده آن فقدان واقعيت‌سنجي يا قطع ارتباط با دنياي واقعي است. معمولا بيمار رفتارها و صحبتهاي غيرطبيعي دارد. فعاليت‌هاي جسمي و رواني او به حدي دچار اختلال مي‌شود كه باعث به هم ريختگي فعاليت‌هاي فردي و اجتماعياش مي‌شود. چنين بيماري معمولا از بيماري خود آگاهي ندارد و خود را سالم ميداند و از درمان خودداري مي‌كند. در اين نوع بيماري اغلب ضايعه مشخصي در مغز مشاهده نميشود. روان‌پريشي را به دليل تفاوت در شروع و سير بيماري، مدت بيماري و بهبود به چند گروه اصلي تقسيم مي‌كنند.روان‌پريشي ممكن است با بيماري‌هاي جسمي (مثلا به دنبال ضربه‌هاي مغزي، عفونت‌هاي شديد، مصرف مواد) يا بر اثر بيماري‌هاي رواني (مثلا اسكيزوفرنيا) همراه باشد. اگرچه روان‌پريشي ممكن است در هر گروه سني ديده شود، اما بيشتر در افراد جوان اتفاق مي‌افتد. حدود 3 تا 5 نفر از هر صد نفر حالاتي از روان‌پريشي را تجربه مي‌كنند كه اين ميزان بيشتر از ميزان شيوع ديابت (بيماري قند) است.
كلمه روان‌پريشي يا سايكوز براي توصيف شرايط غيرطبيعي ذهن و وضعيت رواني به كار مي‌رود كه طي آن ارتباط فرد با واقعيات قطع مي‌شود. در اين حالات، علاوه بر قطع ارتباط با واقعيات، اختلال در تفكر، درك و قضاوت نيز بروز مي‌كند. زماني كه كسي دچار حالت روان‌پريشي شود، روان‌پريش يا سايكوتيك ناميده مي‌شود. روان‌پريشي يا سايكوز يا اختلالات شديد رواني، نوع شديد بيماري رواني است كه ويژگي عمده آن فقدان واقعيت‌سنجي يا قطع ارتباط با دنياي واقعي است. معمولا بيمار رفتارها و صحبتهاي غيرطبيعي دارد. فعاليت‌هاي جسمي و رواني او به حدي دچار اختلال مي‌شود كه باعث به هم ريختگي فعاليت‌هاي فردي و اجتماعياش مي‌شود. چنين بيماري معمولا از بيماري خود آگاهي ندارد و خود را سالم ميداند و از درمان خودداري مي‌كند. در اين نوع بيماري اغلب ضايعه مشخصي در مغز مشاهده نميشود. روان‌پريشي را به دليل تفاوت در شروع و سير بيماري، مدت بيماري و بهبود به چند گروه اصلي تقسيم مي‌كنند.روان‌پريشي ممكن است با بيماري‌هاي جسمي (مثلا به دنبال ضربه‌هاي مغزي، عفونت‌هاي شديد، مصرف مواد) يا بر اثر بيماري‌هاي رواني (مثلا اسكيزوفرنيا) همراه باشد. اگرچه روان‌پريشي ممكن است در هر گروه سني ديده شود، اما بيشتر در افراد جوان اتفاق مي‌افتد. حدود 3 تا 5 نفر از هر صد نفر حالاتي از روان‌پريشي را تجربه مي‌كنند كه اين ميزان بيشتر از ميزان شيوع ديابت (بيماري قند) است.
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و سوم آذر ۱۳۹۱ ساعت توسط دکتر علی بهشتی
|